Zo voelde ik me jaren. Door alles uit mijn verleden kwam ik vast te zitten. Nu de afgelopen weken/maanden veel mogen loslaten. Zie vorige blog over een van die dingen. Maar ik gaat nog verder terug. Gebeurtenissen uit mijn jeugd mag ik nu loslaten. Het afgelopen jaar hard gevochten om van een open wond een litteken te maken. Nu ben ik op een punt waar ik nooit op had gehoopt. Verwerkt. De nachtmerrie is echt voorbij.
Nu verdergaan en nieuwe dingen ontdekken. Gevoelens ontdekken.
Wat is fijn, wat niet.
Dit mogen delen met mijn lieve vrouw. Elkaar ontdekken op een nieuwe manier.
Stapje voor stapje. Dag voor dag. Week voor week...
En het belangrijkste, God erbij betrekken. Zijn hulp en steun.
Ik hoef niet meer die uil te zijn in de woestijn, wonend in een verlaten bouwval.
Ik mag de naam van de HEER prijzen. Ik mag hem aanbidden en lofprijzen.
De HEER zal geven wat ik nodig heb als ik dicht bij Hem zal blijven en Hem zal volgen.
En alles op Zijn tijd en Zijn zachte hand. Hij zal niet meer geven dan ik aankan of iets van mij verlangen wat ik niet aankan. Hij is als een goede vader en herder over mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten