U brengt me vreugde (Psalm 94)

Allemaal heb j e wel eens een periode dat het even niet gaat. Ook ik. De afgelopen weken waren best pittig. Examen(s) theorie rijbewijs, rijlessen, wisselende periodes op mijn werk, de EMDR en het voorbereiden voor een nieuwe overkapping voor ons plekje.

Dat laatste laat ik even rusten vanwege dat er in de vakantie periode niet gebouwd mag worden op de camping. Dat komt vanaf September wel weer.

Mijn theorie gaat even niet zoals ik had gehoopt. Heel goed opgelet met de cursus, veel geleerd ui mijn boek en veel oefen examens gemaakt. De eerste keer examen had ik een puntje teveel fout. Jammer dacht ik. De volgende keer haal ik het wel. Rustig door gaan leren en ik snap alles. De tweede keer wederom een foutje teveel, alleen nu op een ander deel van het examen. Nu balen, omdat het weer een foutje teveel was. NU weer hard leren om ook dat laatste foutje eruit te halen en bij de derde keer te slagen.

De rijlessen gaan goed. Ik vind het leuk en het gaat lekker. Dat is positief. Ik kan niet wachten tot ik het papiertje (of pasje tegenwoordig) heb. Dan kan ik in ene keer veel meer, ook misschien voor ander werk. Wie weet wat de Heer op mijn pad gaat brengen.

Mijn werk is wisselvallig op dit moment. Dan is het rustig en niets te doen en de andere keer is het heel druk. Ook qua collega's kan het er nog mee door. Er is even rust in de groep. Op een nieuweling a die de plek van meewerkend voorman in een van de avondploegen zou waarnemen. Iemand die geen inzicht heeft en geen uitstraling heeft. Dit is hem uiteindelijk niet geworden voor hem. Ik denk eraan en weeg veel af tegen elkaar. Qua werk zou ik het kunnen, voldoende ervaring op de vloer, maar persoonlijk waar ik nu sta met verwerken en geestelijk sterker worden ben ik er nog niet. Dat laatste is voor mij het punt dat ik het nog niet aangeef.

De EMDR is nu op zijn zwaarst. Ik ervaar nu kracht van God. Dat Hij erbij is en mij hierdoorheen leid. Afgelopen donderdag had ik weer een sessie die zwaar is. Na afloop dan ook helemaal uitgeput en leeg en dan komt de migraine tevoorschijn. Dus hier heb ik ng een weg in te gaan.

Wanneer ik door zorgen wordt overspoeld...

Dit is een periode van zorgen. In alles. Wat ik hierboven al schreef. Vandaag tijdens de kerkdiensten die we volgen weer geconfronteerd worden dat ik geen vader van mijn eigen kinderen zou kunnen worden. Die fase is voorbij voor ons. Dat doet pijn. Dan voel ik het gemis van een klein kind bij ons. Waar ik aandacht aan mag geven, waar ik mee mag knuffelen, waar ik warmte en liefde aan mag geven. Ik mag het aan onze nichtjes geven, aan de kinderen van een van onze vrienden, maar dat is toch anders. Een paar jaar terug bij de Jesuskids mocht ik ook liefde en aandacht geven aan de kinderen die toevertrouwd waren aan het team. Maar daar kon ik alleen mee knutselen, mee praten en of luisteren. Meer niet want dat zou niet goed overkomen en mocht ook niet i.v.m. misbruik of het gevoel geven van te close contact. Ik hield afstand.

Een kinderwens van onze eigen kinderen is stopgezet. Het verdriet blijft. Maar misschien heeft onze God nog iets in petto. Misschien via een andere weg dat we iets mogen betekenen voor kinderen. Opvang, pleegzorg. Ik weet het niet.

Dat zijn zorgen waar ik mee zit. 

Hier op de camping kijk ik graag naar de kinderen als ze fijn aan het spelen zijn. Dat geeft een goed gevoel van ze hebben geen zorgen. Hier hoeven ze niet bang te zijn. Hier mogen ze rustig spelen. Hier kunnen ze plezier hebben. Dat vind ik mooi en ik let ook op of ik afwijkend gedrag ziet. Misschien dat ik dan er mag zijn voor dat kind. Ik bid altijd voor een engelenwacht om het terrein van de camping. Dat kinderen veilig kunnen zijn. Dat vind ik belangrijk.

U brengt vreugde...

Wat ik hierboven al schreef. Wat ik belangrijk vind. Dat de kinderen op het terrein van de camping veilig zijn. Ook daarbuiten, maar nu concentreer ik me tot hier.

Het is belangrijk dat er iemand hiervoor bid. Ik mag in het gebedshuis gaan dienen.

Hoe en wat weet ik niet, maar ik wordt steeds meer getrokken in mijn gevoel naar kinderwerk en aanbidding. Misschien daar een combinatie in vinden. Ik laat me daar door God in bepalen. Wat Hij wil, en waar Hij vreugde in kan geven.