Leef met volle teugen. Een lied van Kinga Ban en Elbert Smelt. Dit was het thema van dit vrij zijn weekend en het was een mooi en bewogen weekend.
Ik ging er zonder verwachtingen in. Meestal ging ik met een doel, aar deze keer ad ik zoiets van ik gaat lekker God aanbidden tijdens de aanbiddingsmomenten en luisteren naar de sprekers.
Vrijdag waren we iets later omdat we donderdagnacht pas laat op de camping kwamen. Hierdoor ene plekje achterin de zaal gevonden. Samen met onze overburen hebben we dit weekend beleeft. En dat was fijn.
Met de avondsessie was er een oproep en ik had gevoel naar voren te moeten, maar ik begreep het niet geheel goed, dus kans gemist. Was dus waarschijnlijk niet voor mij bedoelt.
Zaterdag vroeg aanwezig bij de deur en een plekje op de derde rij weten te vinden voor ons allemaal. Deze dag was geheel anders dan de vorige.
IN het blok van Bart Hesseling werd ik aangeraakt en ben naar voren gegaan. Er werd gezegd dat er niet alleen licht is aan het einde van een tunnel, maar dat God ook in die tunnel is met Zijn licht. Ik kreeg toen het gevoel. Ik sta in die tunnel. Ik ben bijna aan het einde van die tunnel. IN de overgang van het licht. Op het einde van een tunnel heb je meestal lampen die ervoor zorgen dat de overgang van donker naar licht niet te groot is. Daar ben ik op dit moment. Ik mag een boek sluiten, een boek van misbruik en de verwerking daarvan en ik mag een nieuw boek uit de kast gaan pakken. Om een nieuw avontuur te beleven, met God. Om nieuwe verhalen op te schrijven. Nieuwe herinneringen maken, zonder misbruik.
Bij de getuigenissen in het laatste blok heb ik dit ook gedeeld op het podium. Dat was gaaf. Om mijn getuigenis van eerder die dag te vertellen voor 1500 man.
Ik kijk uit wat God met me gaat doen. Ik voel me anders en er is een last van mijn schouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten