Het is even geleden dat ik getekend heb. Geen inspiratie.
Ik heb wel weer een tweeluik. De eerste tekening is van twee weken terug en de tweede van afgelopen weekend. Ik gaat weer verder met de psalmen. Ben op psalm 103 gebleven en deze nu getekend. Heb twee tekeningen gemaakt hiervoor. De eerste met een kompas en de tweede met paardenbloemen. Lees hieronder maar waarom deze twee en welke tekst inspiratie hiervoor is geweest.
'Zo ver als het oosten is van het westen, zo ver heeft Hij onze zonden van ons verwijderd.'
Deze tekst is de inspiratie van mijn eerste tekening. Het moet een kompas voorstellen. Op zee varen schepen met ene kompas. Zo weten ze wat hun koers is en weten ze waar het noorden, oosten, westen en zuiden zijn. Zo zitten ze (meestal) goed. Een kompasnaald geeft altijd het noorden aan. Dit komt door het magnetisch veld van de aarde (als ik het goed heb).
God heeft dit kompas niet nodig, die stippelt voor jou, u en mij onze koers uit. Hij weet ver van te voren al wat wij willen en kunnen doen. Ook al hebben wij een eigen wil, toch weet God wat we gaan doen. Onze koers is door Hem vastgezet/bekent. Onze zonden heeft Hij vergeven. Als we tot geloof komen en gedoopt worden, gaan we onder in het watergraf en laten we ons oude zondige leven achter en mogen we opstaan in Christus. Deze handeling heeft Christus voor ons al eerder gedaan. Alleen niet in het watergraf, maar aan het kruis. Het eerste deel van de tekst slaat op het kompas, het tweede deel op Christus aan het kruis.
Christus heeft onze zonden op zich genomen, zodat wij vrij van zonde zijn en zo tot onze Hemelse Vader kunnen komen. De kloof tussen mens en God is hierdoor gedicht en kunnen we weer tot God naderen.
'De mens zijn dagen zijn als gras, hij is als een bloem die bloeit op het veld en verdwijnt zodra de wind hem verzengt; de plek waar hij stond kent hem niet meer.'
Het tweede deel van deze psalm. Een paardenbloem. Onkruid. In het grasveldje wat ik bij onze caravan heb ko ik deze bloem vaak tegen. Voordat deze bloem is uitgebloeid, probeer ik hem te verwijderen. Dit moet met wortel en al. Als er een stukje blijft zitten van deze wortel, groeit daar weer een nieuwe paardenbloem uit. Is de bloem uitgebloeid, dan wordt het (mooie) geel verandert in een pluizige bol. Als het waait, dan neemt de wind deze bol vol met pluizen mee en verspreid zo de zaadjes van deze ooit gele bloem overal mee zodat het op een andere plek een nieuwe paardenbloem kan vormen. Als een gele bloem is deze paardenbloem mooi. Maar als pluizenbol is het een verschrikking. Binnen de kortste keren is het hele grasveld vol met paardenbloemen en is je gras verpest.
Wat heeft dit te maken met ons mensen. Je kunt ons vergelijken met deze paardenbloem. Voornamelijk ons oude zondige leven. Hoe we doen, hoe we praten.
IN ons zondige oude leven handelen we niet volgens wat God van ons wil. We doen dingen waar God verdrietig van wordt of boos. We luisteren naar verkeerde muziek, kijken naar verkeerde films, doen dingen die het daglicht niet verdragen. We praten over mensen wat niet goed is. Hebben oordelen over mensen. Breken mensen af i.p.v. opbouwen.
We groeien op als een gele paardenbloem. Alles wat we verkeerd doen zit in ons. Als de bloem is uitgebloeid en een pluizige bol wordt, verspreid hij zijn zaad. Dat zaad kan je vergelijken met wat we doen en spreken. Al dat verkeerde wordt verspreid en kan op andere plekken weer vrucht dragen en verder gaan met het foute.
Dit moeten we stoppen door de wortel eruit te trekken zodat het niet verder kan groeien voordat het een pluizige bol wordt. Als die wortel eruit is is het klaar.
Zorg dat jij, u, ik niet zo'n paardenbloem wordt. Op het ene moment ene gele (mooie) bloem en het volgende moment een zaaddragende pluizenbol die zondige dingen verspreid.
Wees als een zonnebloem. Die is nog veel mooier. Ook geel, ook zaaddragend, maar zaad van vreugde en liefde. Wees als een roos, Wees als ieder andere mooie bloem, maar zorg ervoor dat je op God gericht ben en niet op zonde en kwaadsprekerij.
