Dit staat in psalm 61:3. Het tweede deel van een drieluik.
Ik heb een persoon getekend. Mezelf waarschijnlijk. Ik roep uit naar God. Breng me op de rots hoog boven mij. Ik wil dichtbij God zijn. In Zijn aanwezigheid verblijven. Zijn beschermende armen continu opzoeken. Ik vraag God om de juiste weg te laten zien. De weg vrijmaken waar ik op mag lopen om dicht bij Hem te komen.
Ik heb die weg getekend in het paars. Op de achtergrond een berg.
Het pad loopt zo richting de volgende psalm.
2 Hoor, o God, mijn smeken,
sla acht op mijn gebed,
3 van het einde der aarde roep ik U aan,
want mijn hart bezwijkt.
Breng mij op de rots hoog boven mij,
4 U bent altijd mijn schuilplaats geweest,
een toren te sterk voor de vijand.
5 Laat mij altijd wonen in uw tent,
veilig verscholen onder uw vleugels. sela
6 U hoort mijn geloften, God,
U beloont wie uw naam vereren.
7 Voeg dagen toe aan de dagen van de koning,
dat zijn jaren duren van geslacht op geslacht.
8 Wil zijn troon altijd beschermen, God,
laten trouw en liefde over hem waken.
9 Dan zal ik uw naam voor altijd bezingen,
en mijn geloften volbrengen, dag na dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten